του Κ. Παπαγιαννούλη   
   Έρχεται η μητέρα μαζί με τον γιο το Γιώργο να συζητήσουμε για θέματα μελέτης και επιδόσεων, καθότι ο Γιώργος είναι στην 1η Λυκείου και οι τρείς τελευταίες τάξεις του Λυκείου είναι κρίσιμες ! Η μητέρα του ισχυρίζεται: -Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι να συνειδητοποιήσει ο Γιώργος, ότι πρέπει να διαβάζει για να έχει υψηλούς βαθμούς και όταν πάει στις πανελλαδικές να γράψει επίσης καλά ώστε να μπορεί να μπει εκεί που θέλει.

   Και ακολουθεί η εύλογη ερώτηση: -Τι  είναι αυτό που του αρέσει πιο πολύ; -Α ακόμη είναι νωρίς δεν έχει κατασταλάξει κάπου, όταν φτάσει στην ώρα του μηχανογραφικού τότε θα δούμε ! Αυτός ο διάλογος φαίνεται γνώριμος σε κάθε φροντιστή. Επαναλαμβάνεται σχεδόν με κάθε γονέα που κάνει εγγραφή ! Έτσι περιμένει ο γονέας ότι ο μαθητής θα διαβάσει με κίνητρο την υψηλή βαθμολογία και τις απαιτήσεις ενός σχολείου στο οποίο μάλλον αδιαφορία υπάρχει ως προς το μέλλον των μαθητών.  

   Ας δούμε όμως και την περίπτωση ενός άλλου μαθητή, του Νίκου. Ο Νίκος έχει όνειρο να μπει στη σχολή Ικάρων ! Ονειρεύεται το F-16 που θα πιλοτάρει, το Mirage και το Eurofighter. Έχει δεί αρκετές φορές το “Iron Eagle” και κάθε φορά ταυτίζεται με τον Τομ Κρουζ στις αερομαχίες. Μελετάει ότι σχετικό βλέπει στο διαδίκτυο, παίζει διαδικτυακά παιχνίδια με αερομαχίες και έχει παίξει όλους τους προσομοιωτές πτήσης στον υπολογιστή. Ο Νίκος έχει βελτιώσει πολύ τις επιδόσεις του όχι γιατί υποτίθεται το ζητάει το σχολείο, αλλά γιατί ονειρεύεται από τώρα τη στιγμή που θα μπεί στη σχολή Ικάρων !

   Η μεγάλη αφίσα με το Fantom στον τοίχο του, του το θυμίζει μόλις ξυπνήσει. Κάθε φορά πλέον που γράφει καλά σε διαγώνισμα του φροντιστηρίου η του σχολείου, ξέρει ότι είναι πιο κοντά στο στόχο του. Κάθε φορά που βελτιώνει τη βαθμολογία του ασθάνεται να ανεβαίνει και ένα σκαλοπάτι στη φορητή σκάλα για το Mirage.   Ενδεχομένως βέβαια, όταν φτάσει στην ώρα της συμπλήρωσης του μηχανογραφικού, να συνειδητοποιήσει ότι έχει αλλάξει στόχο και θέλει πλέον να μπει πολυτεχνείο. Αυτό όμως δεν αναιρεί το όραμα που είχε θέση μέχρι τώρα και το οποίο του παρείχε τη δύναμη και την ενθάρρυνση να ανέβει. Αντίθετα, ο Γιώργος του πρώτου παραδείγματος θέλει σπρώξιμο κάθε τόσο, γιατί δεν έχει ουσιαστικό κίνητρο !  

   Βέβαια, κάποιοι γονείς ισχυρίζονται, ότι τα παιδιά τους δεν έχουν κάποιο στόχο συγκεκριμένο, ούτε τους συγκινεί κάτι. Στο σημείο αυτό έχουν και οι γονείς ευθύνη αλλά και κάθε επαγγελματίας που παρέχει υπηρεσίες σχεδιασμού καριέρας να βρει το κατάλληλο όραμα για το μαθητή ώστε να του δώσει την ελκτική δύναμη που θα τον οδηγήσει με επιτυχία στις πανελλαδικές.