του Κ. Παπαγιαννούλη

   ΠΑΘΟΣ -  ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ - ΑΓΟΡΑ   -   ΠΟΛΗ   -   ΠΟΡΤΑ

1. Πρώτος παράγοντας είναι το ΠΑΘΟΣ. Θέλουμε παθιασμένα την αρχιτεκτονική ή τρελαινόμαστε στην ιδέα να γίνουμε ψυχολόγοι. Όταν μιλάμε για πάθος πρέπει να είναι ομολογούμενο και πανηγυρικά εκδηλωμένο. Χαρακτηριστικό του Πάθους είναι ότι δεν δημιουργήθηκε ξαφνικά μέσα σε μερικές μέρες αλλά είναι μία σταθερή επιλογή ετών. Για να αποδειχθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει ο υποψήφιος να συζητάει συχνά γι’αυτό και να είναι καλά καταρτισμένος . Αν δεν υπάρχει τέτοιο «ΠΑΘΟΣ» - πράγμα σύνηθες - τότε δεν το λαμβάνουμε υπόψη και προχωρούμε στην επόμενη επιλογή.

2. Σημαντικές εδώ είναι οι ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ του υποψηφίου. Αν ενδιαφερόμαστε για πληροφορική, θα πρέπει να έχουμε εμπειρία από κάποιο δημοφιλές πρόγραμμα υπολογιστή όπως τα προγράμματα γραφιστικής ή η σουίτα του Office. Αν ενδιαφερόμαστε για ψυχολογία, θα πρέπει να μας έχει κινήσει το ενδιαφέρον κάποιο δημοφιλές πείραμα ψυχολογίας, αν ενδιαφερόμαστε για μηχανολογία θα πρέπει να έχουμε καλή τεχνική αντίληψη κ.λ.π.

 

3. Συλλέγουμε πληροφορίες των τμημάτων που μας ενδιαφέρουν από την προηγούμενη επιλογή σε σχέση με την ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Έτσι δεν βάζουμε ποτέ πράσινο στους φιλολόγους –αυτοί μόνο κόκκινο – πορτοκαλί θα μπορούσαν να έχουν – βάζουμε όμως πράσινο στους νοσηλευτές, στα τουριστικά, στη βιοτεχνολογία, στην πληροφορική, εφόσον μας ενδιαφέρουν ως επιλογή γενικώς, εφόσον δηλαδή έχουν ήδη κόκκινο – πορτοκαλί.

4. Με το χαρακτηρισμό «ΠΟΛΗ» εννοούμε τις πόλεις επιλογής όχι μόνο λόγω συγκατάθεσης των γονέων αλλά και λόγω επιπέδου σπουδών.  Ένας απλός τρόπος αποσαφήνισης είναι αν θα φοιτούσαμε στο αντίστοιχο τμήμα αν βρισκόταν στην πόλη μας. Αν η απάντηση είναι ναι, τότε το σημειώνουμε με μπλε. Καλό είναι εδώ να έχουμε εντρυφήσει σε περισσότερες πληροφορίες του τμήματος, όπως αν είναι έτοιμο για κλείσιμο, πόσα μέλη Δ.Ε.Π. έχει, αν εκπονεί ερευνητικά προγράμματα που συνδέονται με αγορά εργασίας, τα μεταπτυχιακά προγράμματα που προσφέρει κ.λ.π. Επίσης επιλέγουμε την «ΠΟΛΗ» και σύμφωνα με τη δυνατότητα μετεγγραφής από αυτήν εφόσον υπάρχει αντίστοιχο τμήμα στη δική μας πόλη. Αν η οικογένεια δεν μπορεί να καλύψει άλλη πόλη, βάζουμε μπλε μόνο στη δική μας πόλη.

5. Με το χαρακτηρισμό  «ΠΟΡΤΑ» εννοούμε τις τυχόν μισανοιγμένες πόρτες που υπάρχουν και εφόσον υπάρχουν. Έτσι αν για παράδειγμα έχουμε οικογενειακώς κάποιο τουριστικό κατάλυμα, σημειώνουμε με κίτρινο τα τουριστικά. Αν η μαμά έχει φροντιστήριο, σημειώνουμε κάποιο εκπαιδευτικό επάγγελμα. Αν ο θείος είναι διευθυντής σε κάποια εφοπλιστική επιχείρηση, σημειώνουμε με κίτρινο τα ναυτιλιακά κ.λ.π.

 

 

του Κ. Παπαγιαννούλη
    Βρισκόμαστε στο 1974
   Ο Δημήτρης δεν φημίζεται για την παστρικότητα του φοιτητικού του διαμερίσματος, το οποίο από επιστημονικό ενδιαφέρον θα μπορούσε να εξιτάρει τον Pasteur για την ποικιλία των βακίλων ή τον Darwin για την ενδιαφέρουσα χλωρίδα που αναπτύσσεται υπό τη Σαλονικιώτικη υγρασία! Η οσμητική φρίκη όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στον τρόμο από την επίσκεψη της μαμάς του προερχομένης από την επαρχία !

   Η μητρική γκεστάπο δε με το Azax ανά χείρας τον διέταξε να τραβήξει την κουζίνα για να ελέγξει τα μετόπισθεν ! Κάμπιες τότε χόρεψαν, χρυσαλίδες φτερούγισαν τρομοκρατημένες κατσαρίδες στροβιλίστηκαν, νυχτερίδες απογειώθηκαν, πάνω από τοπία αποξηραμένων φρουί γλασσέ, αραχνιασμένων σπαγγέτι και σωρών από πώματα μπύρας !

   Ο Δημήτρης όπως, εφευρετικός και καινοτόμος βρήκε τη λύση της εύκολης μετακίνησης των συσκευών. Έφτιαξε βάσεις με ροδάκια, και πλέον με μια κίνηση μπορούσε στο μέλλον να τις τραβήξει !  Και τότε του μπαίνει η ιδέα να το προχωρήσει εμπορικά. Κάνει σχέδια, πηγαίνει σε μηχανουργία, σε κατασκευαστές καλουπιών για τα πλαστικά ροδάκια, και σύντομα παράγει το πρώτο ελληνικό μοντέλο  βάσης για λευκές συσκευές !

   Αποφασίζει να το προωθήσει στην αγορά και κάνει τον πλασιέ. Χτυπάει τις πόρτες των διαμερισμάτων και ψήνει τις νοικοκυρές. Όταν βρίσκει άρνηση, τραβάει τη ν ηλεκτρική κουζίνα της νοικοκυράς και αποκαλύπτει την αδυναμία της. Βάζει τη βάση κάτω από την κουζίνα και τη ρωτάει αν τελικά την θέλει. Η νοικοκυρά τότε, ευρισκόμενη σε μειονεκτική ψυχολογική κατάσταση λόγω της αποκάλυψης, υποκύπτει στην πώληση.

   Ο Δημήτρης πετυχαίνει σαν σχεδιαστής, σαν εφευρέτης, σαν πωλητής και αναδεικνύει τα ταλέντα ενός γονιδίου που προέρχονται από τον Ήρωνα τον Αλεξανδρέα, από τον Αρχιμήδη  και άλλους, αλλά σβήσανε, όταν οι έλληνες αναζήτησαν τη σιγουριά, τη ραστώνη, τον εφησυχασμό, το ηλιοβασίλεμα στο εξοχικό, το τρεις η ώρα νάμαι σπίτι μου, το δεν ξέρω άλλο από την υπηρεσία μου, το να χώσω το κεφάλι μου σε μία τρύπα, το να εξουσιάζω εγώ μέσω της συντεχνίας μου, το να κάνω καριέρα από το φοιτητικό μου κόμμα, το να μη με κουνάει κανείς, το να βολέψω τα παιδιά μου.

   Με τη διαφορά όμως, ότι τα παιδιά του τα ξεβόλεψε. Ας αναδειχτούν λοιπόν πάλι τα χαμένα χαρακτηριστικά του Έλληνα μέσα από την καινοτομία, την έμπνευση, τη δημιουργικότητα και κυρίως μέσα από την ανασφάλεια !